Het eiland onder de zee, geschreven door Isabel Allende

Korte samenvatting

Het eiland onder de zee speelt zich af in de achttiende eeuw, op de caribische eilanden. Het gaat over Zarité, een slavin. Als negentienjarig meisje wordt zij verkocht aan Valmorain, die een plantage heeft op het eiland Saint Dominque. Valmorain heeft, wat heel normaal was in die tijd, het idee dat negers een lage intelligentie hebben, en gewelddadig zijn. Hij heeft een vrouw uit Cuba, die veel psychische problemen krijgt, en daarom stort hij zich op Zarité. Zarité krijgt een kind van hem, maar mag het niet houden. De vrouw van Valmorain krijgt ook een kind, Maurice. Zarité voedt Maurice op als een eigen zoon. Een jaar later wordt Zarité opnieuw zwanger van Valmorain, deze keer mag zij haar meisje, Rosette, wel houden. Dit is omdat de vrouw van Valmorain nu al zo gek is dat ze niet meer helemaal doorheeft wat er gebeurd. Maurice en Rosette groeien op als broer en zus. In de periode waarin dit verhaal afspeelt komt de slavernij veel ter discussie, steeds meer mensen vinden dit systeem eigenlijk niet rechtvaardig. Maar aan de andere kant zouden ze niet weten hoe het anders moest, een plantage zonder slaven? Ook op de plantage van Valmorain komen deze gevoelens van oneerlijkheid steeds meer naar boven. De plantage wordt overompeld door de eerste echte slavenopstand. Zarité helpt Valmorain, met de kinderen, van het eiland af te komen. Zarité vestigt zich in New Orleans. Hier vindt Zarité de liefde, waar zij zo lang naar op zoek was. 

Nieuwe kaft

 

Op mijn vernieuwde kaft zie je een vrouw, met haar ogen dicht. Ze kijkt een beetje droevig. Het verhaal gaat over Zarité, en zij maakt heel veel nare dingen mee in haar leven. Als kind wordt ze misbruikt, haar eerste kind moet zij afstaan en ze zit in de constante tweestrijd tussen haar vrijheid en haar kinderen, die haar aan Valmorain binden. Verder heb ik de voorkant simpel gehouden, omdat het boek zelf al heel indrukwekkend is. Wel denk ik dat deze kaft uitnodigend is. Je legt namelijk niet meteen een link tussen een droevige vrouw op de kaft en de naam: `Het eiland onder de zee` 

Voor de achterkant van het boek heb ik gekozen voor een fragment, helemaal aan het begin van het boek. Ik vind dat dit een mooie inleiding voor het verhaal is en dat dit uitnodigt om het boek te gaan lezen. De quote eronder vind ik passend omdat eigenlijk het hele boek gaat over vrijheid, over wat je allemaal over hebt voor je eigen vrijheid. 

Stijl

Isabel Allende heeft een erg prettige schrijfstijl. Ze schrijft met veel metaforen, zodat je je helemaal kan inleven. Ze beschrijft heel mooi, uit het oogpunt van een slavin, hoe dat leven geweest moest zijn. In het boek blikt Zarité terug op haar leven, vol met gebeurtenissen en emoties. Ook beschrijft ze goed de tijd waarin Zarité leefde. De veranderende gedachten, de standaarden van toen, het is geschreven alsof Isabel Allende er zelf bij was. De verhaallijnen, de verschillende boodschappen en de personages, die in dit boek zitten, zijn goed met elkaar verbonden.

Brieven aan de hoofdpersoon

Hoi Zarité,

Wat een moeilijk leven heb jij al achter de rug! Veel verschillende invloeden en keuzes die je moest maken! Ik heb een paar vragen aan je: Toulouse Valmorain heeft je misbruikt en je slecht behandeld, waarom heb je toch besloten hem te helpen om te vluchten? In het boek lijkt het alsof jij jouw leven heel vanzelfsprekend vindt, ergens is dat ook wel logisch, je leeft maar een leven.. Maar heb je nooit gedacht: Was ik nou maar geboren als iemand anders, of op een andere plek, in een andere tijd? Mijn laatste vraag is: Jouw zoon, of eigenlijk, jouw aangenomen zoon, Maurice, is gaan reizen, hij zoekt jullie bijna nooit meer op en stuurt ook niet veel brieven. In het boek schrijf je hier niet heel uitgebreid over, maar vindt je dat niet heel erg? Ten slot wilde ik nog even zeggen dat ik heel veel respect voor je heb, om met zo´n bewogen leven nog steeds te kunnen genieten van de mooie dingen in het leven. 

Groetjes Imme 

Hoi Imme,

Valmorain heeft mij inderdaad niet goed behandeld, maar voor de tijd waarin ik leef valt dit nog heel erg mee. Ik ken veel vrouwen die het nog veel zwaarder hebben gehad, en ook nog steeds slavin zijn. Ik heb gekozen om hem te helpen omdat hij de macht had over mijn twee kinderen. Ik zou nooit door het het leven kunnen zonder mijn kinderen, wanneer zij mij nodig hebben moet ik er voor ze zijn. Tuurlijk heb ik er wel eens over nagedacht, hoe zou ik hebben geleefd als ik blank was? Maar dat heeft helemaal geen zin, mijn leven is al met al mooi, ik heb twee prachtige kinderen, en ik ben nu vrij! En over mijn zoon Maurice, tuurlijk mis ik hem. Ik mis hem met heel mijn hart. Maar hij moet zijn eigen pad volgen. Als hij vindt dat hij moet reizen, moet hij dat doen. Hij is een volwassen man, ik kan dat alleen maar accepteren en respecteren. Bedankt voor de brief en geniet van je vrije leven!

Groeten, Zarité